এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১২৭৬
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি
শঙ্কৰ দেৱৰ বাপৰ উপৰে
একখান হাত দিয়া।
ঝাপ আপোনাৰ উপৰে তাহাৰ
দিয়া শোন্ত সাবটিয়া।
এহি মতে প্ৰতি দিনে শোন্ত লগে
শঙ্কৰ ৰঙ্গ মন।
পাপ দূৰ হৌক শঙ্কৰ মাধৱ
বুলিয়োক সৰ্ব্বজন॥
চৈতন্যদেব দৰ্শন।
এহি মতে শঙ্কৰ মাধৱ চলি যান্ত।
যৈতে ৰাতি হোৱে গৈয়া তহিতে ৰহন্ত॥
বস্ত্ৰ সলাই গৈয়া ঠাই মাধৱে আতান্ত।
বজাৰক গৈয়া বস্তু কিনিয়া অনন্ত।
স্নান কৰি শঙ্কৰক ভোজন কৰান্ত।
তৈল লৈয়া তান দুই চৰণ জান্তন্ত॥
শঙ্কৰদেৱৰ নিদ্ৰা আসিলেক যেবে।
আদা খাৰ মাধৱে পাৰত দিয়া তেবে।
লাসকৰি নমাই থৈয়া দুখানি চৰণ।
তেবেসে আপুনি গৈয়া কৰন্ত ভোজন॥
এহি মতে সেৱা নিতে মাধৱে কৰন্ত।
আন লোকে ফাতকোন্ত ঘুমটি পাৰন্ত॥
প্ৰভাতে উঠিয়া নিতে গমন কৰন্ত।
কৃষ্ণ চৈতন্যৰ গৈয়া থানক পাইলন্ত॥
পথত চলন্তে শিক্ষা দিলন্ত লোকক।
নকৰিবা কেহোঁ নমস্কাৰ চৈতন্যক॥
