দশো দিশে ৰাৱণৰ সিতে মস্তকক।
বলি কৰি দিল দিক পাল সকলক॥
জয় জয় হেনয় শ্ৰীৰাম মহাশয়।
জগত নায়ক হৰি হুয়োক সদয়॥
বলভদ্ৰ ৰূপে শুক্ল শৰীৰে শোভন।
কৃষ্ণবৰ্ণ মেঘসম ধৰিছা বসন॥
লাঙ্গলৰ আবেড়িত পীড়া পায়া দৃঢ়।
মিলিল যমুনা আসি কবি ভয় বৰ॥
সেহি শ্যাম যমুনা ছয় যেন গাৱে।
নীলবৰ্ণ বস্ত্ৰ শোভা কৰে সেহি ভাৱে।
হেন হলধাৰী হৰি জগতৰ পতি।
জয় জয় বলভদ্ৰ কেশৱ সম্প্ৰতি॥
বোধৰূপে অবতৰি জগত নায়ক।
কৃপা মনে দেখুৱাই পশুৰ বধক॥
নিন্দি আছা যজ্ঞৰ বিধান বেদচয়।
কেশৱ হেনয় বোধৰূপী জয় জয়॥
কলিৰ শেষত কল্কিৰূপে অবতৰি।
ম্লেচ্ছ সমস্তক কাটিবাক মন কৰি॥
ধৰিছা হাতত খড়গ মহা ভয়ঙ্কৰ।
ধূমকেতু সম তাক দেখি লাগে ডৰ॥
হেন কল্কিৰূধাৰী কেশৱ মুৰাৰি।
জয় জয় জগন্নাথ দুষ্ট অন্তকাৰী॥
এহিমতে দশবিধ ৰূপ য়াছা ধৰি।
বাৰম্বাৰ জগতৰ হিতক অচৰি॥
হেনয় কেশৱ জগতৰ এক পতি।
জয় জয় দেৱ হৰি অগতিৰ গতি॥
জয়দেৱে ভনিলা কৃষ্ণৰ গুণ যত।
শুনিতে পৰম সুখ মিলে শ্ৰৱণত॥
পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১২
অৱয়ব
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১১৬৬
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি