পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১১৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

দৈত্যাৰি ঠাকুৰ।

আত্ম পৰিচয়।

আছিলন্ত ৰাম– দাস নামে ভক্ত,
 শঙ্কৰ দেৱৰ ঠাই।
সমস্ততে আগে শঙ্কৰ দেৱত,
 তেহেঁ আছা ভক্তি পাই॥
মাধৱদেৱকো তেহেন্তে সে নিলা,
 শঙ্কৰ দেৱৰ পাশ।
শঙ্কৰদেৱে সে দিলন্ত জানিবা,
 তান নাম ৰামদাস॥
তাহান তনয় ভৈলা শোভনয়,
 নামত ৰামচৰণ।
ৰাম চৰণত ৰমন্ত সতত
 ৰামৰ চৰণে মন॥
মজিল সমূলি ৰাম ৰাম বুলি
 সদায় কৰা কীৰ্ত্তন।
মাধৱ দেৱৰ ভাগিন হোৱন্ত
 জানিয়য় সৰ্বজন॥
তাহান সন্ততি আতি শিশু মতি
 দৈত্যাৰি দিল নামত।
লিখিলোঁ পয়াৰ বন্ধে দুয়ো মহা-
 পুৰুষৰ কথা যত॥