পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/২৪৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দ্বিজ বিশ্বেশ্বৰ।

সত্য নাৰায়ণৰ—পাঞ্চালী।

উল্কামুখ নামে এক নৃপতি আছিলা।
নদী তীৰে মহাযত্নে সত্যক পূজিলা॥
আপুনাৰ নিজ সৈন্য সংহতি কৰিয়া।
কৰন্ত সত্যৰ সেৱা পাঞ্চালী পঢ়িয়া॥

তাতে এক সদাগৰ নৌকা বাহি যান্ত।
মনুষ্যৰ শব্দ শুনি নৌকা ৰাখিলন্ত॥
জিজ্ঞাসিলা সদাগৰে প্ৰতি জনে জনে।
কি কায্য কৰাহা তোৰা কাহাক সেৱন॥

সবে দোলে সেৱা কৰে সত্য নাৰায়ণ।
বহু আৰম্ভেসে সবে নৃপতি নন্দন॥
পুনৰপি সদাগৰে পুছে বাৰে বাৰ।
ইহাক সেৱিলে হৈব কোন উপকাৰ॥

অপুত্ৰৰ পুত্ৰ হোৱে নিধনায়াৰ ধন।
অন্ধ জনে চক্ষু পাৱে বন্ধ বিমোচন॥
কামনা কৰিয়ো যদি কৰয় সেৱন।
যেই বৰ মাগে তাকে দেই নাৰায়ণ॥

পুনৰপি সদাগৰে বুলিলা বচন।
আমাৰ কামনা এক শুনা সৰ্ব্বজন।
পুত্ৰ কন্যা মোৰ ঘৰে কিছু যে নভৈলা।
অপুত্ৰ কৰিয়া মোক বিধাতা স্ৰজিলা॥