এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০৬
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
যত সদগুণ সবাতে নিপুণ
দেৱ দ্বিজে অনুগত।
ৰাজনীতি ধর্ম্ম সদাচাৰ কৰ্ম্ম
ক্ষেণেকো নােহয় পাত॥
যত ধৰ্ম্মশালি সমস্তকে পালি
আপুনি থাকন্ত ৰাজা।
কোনো উপতাপ নাহিকে ৰাজ্যত
মহা সুখে থাকে প্রজা॥
সপ্তম দ্বীপৰ যত নাৰী নৰ
মনে সাধে ইষ্ট বৰ।
ধ্রুবেসে আমাৰ হৌক মহাৰাজা
যাৱে চন্দ্র দিবাকৰ॥
ছত্রিশ হাজাৰ বৎসব নৃপতি
অকণ্টকে ৰাজ্য কৰি।
যাগ যজ্ঞ জপে দানে ব্রতে তপে
আৰাধিলা দেৱ হৰি॥
পূর্ব্ব জনমৰ সুকৃতি বিস্তৰ
ৰাজ্য ভােগে ক্ষয় নিলা।
তপ ব্ৰত ধৰি কায় ক্লেশ কৰি
দুস্কৃত যত ভুঞ্জিলা॥
পাপ পুণ্য দুয়ো দুখতে সুখতে
ভােগ কৰি নিলা ক্ষয়।
পৰম বৈৰাগ্য লভি মহাভাগ
এড়িলা মনে বিষয়॥
সাৱধান মনে থাকি নিজাসনে
জিনিয়া ইন্দ্রিয়বর্গ।
হৈয়া স্বতন্তৰ অনেক বৎসৰ
ভুঞ্জিলন্ত ৰাজ্য স্বর্গ॥
