সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p1.pdf/১৯৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১১ ০ অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি। পূৰ্ণিমাক ঢাল বদন পবকাশ। চিবঞ্জীৱ বুলি নাৰদ কবে হাস। দেখি মুনিক ধনী হৱনত কায়। পবি পবণাম কয়লি পুনু মাই॥ জীৱতু জীৱতু নাবদ বোল। ডাকি বহু নব হবি হবি বোল। তদব বসুৱ অসনক পড়ল। মুনি অসন ভিড়ি তথি বৈঠল। নবিদঃ সাদবং দেবী সম্বোধ্যাহ হৰিপ্ৰিয়াং। কৃষ্ণস্য কৰ্ম্ম বিষং সত্যভামে নিবোধসে। নাৰদ। অঃ হে দেবি সত্যভামা! তোহবি স্বামী শ্ৰীকৃষ্ণক ববি বিষম চেষ্টা দেখল। হা হা মাৱ! তোহো দুৰ্ভগ। ভেলি। হামু তাজু সে জানল। সত্যভামা। হে মুনিবাজ! তুহু কি কইছে। হামু কিছু বুজয়ে নাহি। নাবদ। হা হা তোহোক বিধি বঞ্চল। হে মাৱ! কি কহব! কহিতে বৰ দুখ লাগে। (হেট মাথ হল।) সূত্ৰ। সত্যভামা ভয়ভীতা নিশম্য মুনিভাষিতং। দৃষ্টং কথয় কিং কুত্ৰ ত্বং পৃচ্ছসি পুনঃ পুনঃ॥ সত্যভামা। (ভীত হুয়া কবঘোৰি ) হে মুনিৰাজ! হামো জানো মোহি সম সৌভাগিনী আৱৰি নাহি। সে স্বামী কৃষ্ণ হামাক চাড়ি কতিহো যাবে নাহি। তুহু অজু কোন ঠামে কি দেখল কি শুনল, হামাক শপথ সত্বৰে স্বৰূপ বাত কই। চিত্ত বৰি উদ্বেগ কয়!! সূত্ৰ। পৃষ্ট। দেব্যা সনিৰ্বন্ধং কথয়ামাস সাদবং। কৃষ্ণস্য ঢৰিতং সৰ্ববং ৰোৰুদ্যমান নাৰদঃ। দেবী নিৰ্বন্ধ দেখি মুনি বোলল- নাবদ। হা হা হে মাৱ! কি কহব। এসব কথা কহিতে দোষ। হাম দেৱদুল্লভ পাৰিজাত পুষ্প স্বৰ্গ হন্তে আনি কৃষ্ণক হাতে দেলো। সে পাৰিজাত যে কুমাৰী পৰিধান কৰে সে পুষ্পক মহিমায়ে পৰম সৌভাগিনী হয়। ইহা জানি হামু বোলল, ওহি পাৰিজাতক যোগ্য সত্যভামা। তথি কৃষ্ণে কয়লি কি, তোহাক কটাক্ষ কৰিয়ে আপুন হাতে প্ৰিয়া ৰুক্মিণীক মাথে পৰম সাদৰে সে দিব্য পাৰিজাত পিন্ধাৱল। আঃ তোহোক জীৱন ধিক ধিক। সতিনীক অভ্যুদয় দেখি কি নিমিত্ত প্ৰাণ ধৰহ। মাৱ! তুহু জীৱন্তে মৰল! হা হা বিস্তৰ কি কহব!