পশ্য পুৰন্দৰো দেবো নাৰদেন সহাগতঃ।
প্ৰণম্য কেশবং সৰ্ব্বং প্ৰোৰাচ ভৌমচেষ্টিতং॥
তদন্তৰ দেৱতা ইন্দ্ৰ নাৰদ সহিত আসি কহো শ্ৰীকৃষ্ণক শিৰে প্ৰণাম কয় নৰকাসুৰক বিচেষ্টা জৈচে নিবেদল, নাৰদ আশীৰ্ব্বাদ কয় শ্ৰীকৃষ্ণক হাতে জৈচে পাৰিজাত নিৱেদল, ৰুক্মিণীক মাথে জগতক নাথে জৈচে পিন্ধাৱল, আহে লোক তাহা দেখহ শুনহ নিৰন্তৰে হৰি বোল হৰি।
গীত-ৰাগ-আশোৱাৰি।
পৰিতাল।
ঐৰাৱত স্কন্ধে বাসৱ আৱে।
আসহি নাৰদ হৰি গুণ গাৱে॥
পদ।
সুন্দৰী ৰমণী শচী এহু পাশে।
চলল ভ্ৰুভঙ্গ লয় লাসে॥
মাথে ছত্ৰ বজ্ৰ এক হাতে।
কহ শঙ্কৰ নতি গোপিনী নাথে॥
তদন্তৰ নাৰদক দেখি শ্ৰীকৃষ্ণ সভাৰ্য্যে উঠি কহু সপাট প্ৰণাম কয়ল।
নাৰদ। (হাত তুলি ) চিৰঞ্জীৱ!
জয় জয় যদুদেৱো দেবকীনন্দনস্তং
ভুবনপতি সমস্তৈঃসেবিতাঙ্ ঘ্ৰীঃ সদৈব
নিজজন-ভয়হাৰী সৃষ্টি-সংহাৰ-কাৰী
অসুৰ-নৰকতস্ত্বং সাম্প্ৰতং ত্ৰাহি দেবান্।
সূত্ৰ। আশীৰ্ব্বাদ কয় কৃষ্ণক হাতে পাৰিজাত দিয়ে নাৰদ তাহেক মহিমা কহল।
নাৰদ। হে কৃষ্ণ ওহি পাৰিজাতক গন্ধ তিনি প্ৰহৰক পথ যাই। ওহি পাৰিজাত যাহেক গৃহে ৰহে ধন জন বিভৱ তাহেক ছাড়য়ে নাহি। ওহি দেৱ দুৰ্ল্লভ পাৰিজাত যে নাৰী পৰিধান কৰে সে পুষ্পক মহিমায়ে পৰম সৌভাগিনী হয়। তাহাক ছাড়ি স্বামী কথাৱ যাইতে নাহি। আঃ ওহি কুসুমক মহিমা কি কহব!
(মৌনে বৈঠল)
সুত্ৰ
শ্ৰুত্বা কুসুমমাহাত্ম্যং ৰুক্মিণী কেশৱপ্ৰিয়া।
প্ৰণম্য স্বামি-চৰণং পাৰিজাতমযাচত॥
