পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p1.pdf/১৮৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৭৭
বড় গীত।

দেখহু খীন দিন দিন দেহা
 আধি ব্যাধিবিঘাত।
অন্তকালে গতি  মেৰি কমলা পতি
 শঙ্কৰ কৰ প্ৰণিপাত॥

ৰাগ—গৌৰী।

নাহি নাহি ৰময়া বিনে তাপ তাৰক কোই।
পৰমানন্দ পদ মকৰন্দ সেবহু মন মোই॥ ধ্ৰু॥
তাৰিথ বৰত তপ জপ যোগ যোগ যুগুতি।
মন্ত্ৰ পৰম ধৰম কৰম কৰত নাহি মুকুতি॥
মাতা পিতা পতনী তনয় জনয় সব মৰণা।
ছাড়হু ধন্ধ মানস অন্ধ ধৰতু হৰি চৰণা॥
কৃষ্ণ কিঙ্কৰ শঙ্কৰ কহ বিছুৰি বিষয় কামা।
ৰাম চৰণ লেহু শৰণ জপ গোবিন্দক নামা।

ৰাগ—সুহাই।

শ্ৰীৰাম! মই অতি পাপী পামৰ তেৰি ভাবনা নাই।
জনম চিন্তামণি কাহে গয়ো যচ কাচক লাই॥ ধ্ৰুং॥
দিবসে বিষয় বিয়াকুল নিশি শয়নে গোৱাই।
মনে ধন খোজি বিমোহিত তেৰি আৰতি নাপাই॥
হৃদয় কমলে হৰি বৈঠহ চিন্তো চৰণ না তেৰি।
কৰল গৰল যচ ভোজন হামো অমিয়া হেৰি॥
পৰম মূৰুখ হামো মাধৱ একু ভকতি নাজানা।
দাস দাস বুলি তাৰহু এহু শঙ্কৰ ভাণা॥

২৩