পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v1.pdf/২৩৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

এক চছি। ওপৰি অখ্যত, তত গোট আজ বিশোনিত কোটি। সও আতে, অৰুজি থাকয়, জিন কে কৈৰে। সিজো কোটিক, অন্তৰ ভিতৰ, পলি দেয় হৰি। প্ৰাদে দেখ, আচৰু ইচ, নসিংহ ৰূপ গোৰি। পাচে হি, মাতিৰে লাগিল, পুতাৰ মুখে চাই। ৰাতৃ দিনে তঞি, হৰি সুমস, হৰি আচে কোন ঠাই। ই তিন ভুবনে, মোৰ অধিকাৰ, | জলখল আদি কৰি। কেস গাচ জেৰে, বিচাৰি চাহি, খুজিআ নপাইলে হৰি। ইন্দ্ৰ আদি কৰি, কৃশ দেৱা, শৰে কে সেৱা কোৰি। তাসক শোধ, সকেও টয়, সিক নটে ছবি। আমাৰ ভয়ত, পলাই থাক, | কিসৰি নপাইলো মঞি। তিনি ভুবন, অন্তত থাই, . * বলৰ জগ খাই। এহি দেখি পাচে, মঞি নেখেদিলে, ... পলুৱ ভঙ্গুৱা বুলি। নেয় হৰি তুঞি সুম, | মেহেয় পাইলে কুলি।