এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১২০
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
আৰ দৃষ্টি কৰি হাসিয়া চাই।
অবসৰ পাইলে বাজক ধাই॥
যি নাৰী বাৰীয়ে কৰয় বাট।
যুৱতী হুই বেহাই হাট॥
চল চাই চাই দেখাৱে স্তন।
ডাকে বোলে বেশ্যাৰ জানিবা মন॥
বাৰিষাত জাপি এৰিয়া যাই।
পানী বুলি সিতো গৰাসে খাই॥
শিয়াপাত লৈ খাই দুগুণ।
ডাকে বোলে সি্তো নিশ্চয় অবোধ॥
যিজনী আলাস সূতাৰ কাজে।
প্ৰভাতে দেখি গোহালি মাজে॥
ডাকৰ কথা সদায়ে আচৰা।
হৰি হৰি বুলি সংসাৰে তৰা॥
পৰিত্যাগ কথন।
তিনি নাৰী যাৰ একেটী স্বামী।
তাক পৰিহৰ বোলোহো আমি॥
পৰিহৰ সততে পৰ অন্ন আশ।
পৰিহৰ শূন্য নগৰে নিবাস॥
পৰিহৰ শুকটী মৎস্যৰ জোল।
পৰিহৰ অসতী জনৰ ৰোল॥
পৰিহৰ মন্দিৰ সমুখে বাট।
পৰিহৰ যুবতী যি কৰে হাট॥
পৰিহৰ যতনে নিদাৰুণী মাৱ।
পৰিহৰ মন্দিৰ যদি ফটাপাৱ॥
পৰিহৰ গুৱা কৰে বুন বান।
পৰিহৰ নৃপতি যদি নাই গুণ॥
