পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ অধ্যয়ন.pdf/২০১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

অসমীয়া সাহিত্যৰ অধ্যয়ন

১৯ অসমীয়া সাহিত্যৰ অধ্যয়ন জিকিলত ঘৰে ডাঙ্গৰীয়া বড়ুয়া সৈতে পূৰ্ব্বে লিমনাৰ দৰে মাটি ভাগ কৰি নামঘৰ ঘুষো জনাৰ ভাগৰ মাটিত সাজি লবলৈ অজ্ঞা কৰি স্থানৰ মাটিখিনিকো দু'ভাগ কৰি পদশিলাকে দুষোভাগে ৰাখি খুঁটা মৰাই দি ৰে ধৰ্ম্মাৰ্থে ঐসলগুৰিষা ৰামচবণ অত্যক স্থানৰ ভাগৰ মাটি ভকত খিনিয়ে লৈতে তাপ। কৰি দিলে। “দুয়ো ভাপৰ মাটিৰ সিমা পূৰ্কে কঠাল, পশ্চিমে পুলি মিলু, উত্তৰ কেসিকদম্ব, দক্ষিণে কঠাল, দুয়ো ভাগে মাটিম প্ৰশ্ন ৭ ছতিয়া টাৰেমে বীৰ্ষে ১৯ বেং, প্ৰস্থে ৯ না, আতে মাটি ১১/১৮ পুং, আৰে সলগুৰিয়া আৰ দক্ষিণ ভাগে মাটি ১৫৮০৯ নবোআ আতাৰ ভাগ ৩/১৩১৮০'...এই ভকতৰুণ সমন্বিতে শ্ৰণ-কীৰ্ত্তন ধৰ্ম প্ৰবৰ্তি প্ৰবাহ এক আশিৰ্বাদ কৰি পুত্ৰ- পেত্ৰাদি ক্ৰমে ভোগ কৰি থাকিব। ইয়াতে কোনোজনে অনুবা নকৰিব। ইতি শক ১৭২১।” ১৮০ ৪ৰ পেশা-কাকতৰ গল্প : “কামৰূপ দেশৰ ও বড় কায়স্থ ও চৌঘাৰী ও তাণুকদাৰ ও ঠাকুবিয়া ও পয়বহু সকলেও সাৱধানে জানিৰ পূৰ্ব্বে বঙ্গাল আমোগত চুগতান গিয়চুন্দিন বল্পস্ত মৃত্যু হোৱা ধান হাজোৰ গৰুড়াচল পৰ্বতৰ ওপৰে পাও-মোকা-মদিত এবং বজোবাত চাহ আনানৰ পুত্ৰ মহম্মদ চুজায়ে ফতিহা কৰি থাকিবৰ জৰুে ৰি খোৱা মাটি মলুহ আৰু আচামি আমোল হলত সন্দিকৈ বৰফুকনে পৰে দৰদি বজাই দি যোৱা মাটি মানুহ এই সকলো- যোত আলি বন্ধ হৈছে যে একমলেশ্বৰ সিংহে শুনি ৰাজমগ্ৰি বুঢ়া গোহাঞি ডাঙ্গৰীয়াক বাহবৰিয়া ৰুদ্ৰ কটকীক পঠাই বড় ফুকনত আজ্ঞা কোই ফুকনবে সজাতি কটকী মোকালৈকৈ গৈ মাটি মানুহ বুজ-বিচাৰ কৰি আহি বুঢ়া গোহাঞি ডাঙ্গীত জনপতহি ঐ বুড়া গোহাঞি ডাকৰীয়াই ঢুজাই দি যোৰ মহববোবো আগলৈকে নিয়াই মজুমদাৰ বড় বাক আগত থৈ দেশি-বিদেশি পাচ্ছি পঢ়াৰ মুখে সেই মহৰবোৰ শুনি মহুৰা জীন্ন অক্ষণে। উৰা-টা-চিটা জোৰা বিয়া দেখি আৰু সকলোবোৰ মাটি মানুহ পীড়ণ নামে নোলোলাত হলে মৌখলুক নামে ওলোৱাত তাতে সন্দিগ্ধ জমি এএনলৈ জনাগত নন দেৱে ধৰ্মধানত আলি বন্ধ হোৱা যুক্তি নহয় যেন দেখি সকলোবোৰ মাটি মানুহ পীৰৰ ৰোৱা আৰু মোৰ নামে সিদ্ধান্ত মহজ পত্ৰ কৰি দিলে। ইতি শক ১৭২৬ মাঘ।”