তোমাক আমাক মাত্ৰ বচনত কৈব।
আশা পাশে বন্দী হুয়া মোহোক ঢাকিব॥২৭৯
মোৰ মহা শুদ্ধ ধৰ্ম্ম তাহাক এৰিবো।
মহা মদ গৰ্ব্বে সিটো গুৰু পদ লৈবো॥
মোৰ কথা শুনি মনে অসুয়া কৰিবো।
যদি শিষ্যে সোধে তভো ভাণ্ডি আক কৈবো॥২৮০॥
সেহি গুৰু বৃক্ষ হুইবে জানিবাহা তুমি।
শিষ্য সব পক্ষী হৈব কহিলোহো আমি॥
বৃক্ষৰ উপৰ পৰি তাহাক ভৰ্ৎসিব।
গুৰু নিচিনিয়া ঘোৰ যাতনা ভূঞ্জিব॥২৮১॥
পুৰুষোত্তম চতুভূৰ্জ আৰু দামোদৰ।
ৰমাকান্ত জগজীৱ পুত্ৰ সুমিত্ৰাৰ॥
যিটো মোৰ ভৃত্য বংশী তাৰা সবে আসি।
মোৰ শুদ্ধ ধৰ্ম্ম তাৰা থাকিব প্ৰকাশি॥২৮২॥
তাৰা সবে জানা তুমি আমাক কহিবো।
ৰাম ৰাই পুত্ৰ হন্তে আমাক নকৈবো।
এহি সাত পুৰুষেসে মোক মাত্ৰ কৈবো।
সাতো জনো জানা তেবে মোৰ লগ পাইবো॥২৮৩
এহি সাত জন মাত্ৰ মোক বখানিব।
ইহাৰ পাছত শুনা যেন মত হৈব॥
শুনিয়ো মাধৱ মোৰ থাকিবাৰ খান।
দশম কীৰ্ত্তন মোৰ মূৰ্ত্তিৰ সমান॥২৮৪॥
নিপুণ যিজনে গুৰু মোহোক বোলয়।
দশমত কীৰ্ত্তনত দেখিবে নিশ্চয়॥
একখানি শাস্ত্ৰ তুমি ঘোষা নাম কৈবা।
ঘোষা ৰত্নাৱলী গ্ৰন্থ তুমিও জানিবা॥২৮৫
এহিমতে সাত পুৰুষৰ সীমা ভৈলা।
বড় দ্ৰৱাক জানা তেবে গঙ্গা গৈলা॥
৪৪
