অমূল্য ৰত্ন
পাঞ্চ বৰিষতে মোত ভকতি কৰিলা।
তথাপিতো দেৱী পূজা উদ্ধৱে নেৰিলা॥১১৮
পূৰ্ব্বত তাহান এহি সাধন আছিলা।
নাৰদৰ উপদেশে সমস্ত গুচিলা॥
সেহি বাসনায়ে আসি ঐত লাগ লৈলা।
কিঞ্চিতেকো মান তান অকৰ্ম্ম নভৈলা॥১১৯
হেন অকৰ্ম্ম যেন আনে নকৰয়।
এহিসে কাৰণে তাক এৰিলো নিশ্চয়॥
পুনৰ্ব্বাৰ বদৰিকাশ্ৰমক গৈলন্ত।
ভক্তি কৰি মোৰ গৈয়া থানক পাইৱন্ত॥১২০॥
পুনৰপি মাধৱেও পুচিলা দুনাই।
হৰিৰাম আতৈ কোন কহিয়ো বুজাই॥
কি কাৰণে তান গাৱে কুষ্ঠ ৰোগ ভৈলা।
সশৰীৰে কিকাৰণে বৈকুণ্ঠক গৈলা॥১২১॥
শুনিয়া শঙ্কৰে পাছে কহিলা সমস্ত।
কৃষ্ণক সেৱিয়া স্বৰ্গে গৈলন্ত যিমত॥
বিপ্ৰ শাপে যিটো মহা মূষলেক ভৈলা।
কমাৰে আসিয়া লোহা চূৰ্ণাকৃত কৈলা॥১২২॥
অৱশেষ লোহা নিয়া সাগৰে ভসাইলা।
কিবা বস্তু বুলি তাক ৰাঘৱে গিলিলা॥
কৈবৰ্ত্ত সকলে তাক জাল মধ্যে পাইলা।
ব্যাধৰ আগত সিটো মৎস্যক যোগাইলা॥১২৩
পেতছিৰি তাহান গৰ্ভত লোহা পাইলা।
শৰৰ আগত ব্যাধে তাক নিয়া থৈলা॥
মৃগাকাৰ মুখ সম দেখি কৃষ্ণ ভৰি।
হানিলেক ব্যাধে শৰ তাঙ্ক লক্ষ্য কৰি॥১২৪
কৃষ্ণৰ পাৱত পৰিলেক সেহি বাণ।
শৰ ঘাৱে ভৈলা পাছে মৃতক সমান॥
১৮
