দয়াৰামৰ ঘৰ তেজপুৰ নগৰৰ পৰা প্ৰায় ষোল মাইল
আতৰত আহতগুৰি গাঁৱত । মাজত জীয়া ভৰলী । তেওঁৰ
পিতাক আছিল এজন প্ৰাইমাৰী স্কুলৰ শিক্ষক, নাম ভগীৰাম ।
মানুহজন সকলো কামতে উদ্যোগী আছিল । দুবিঘামান মাটিৰ
বাৰীখনৰ উপৰিও দুবিঘা ফৰিঙতি আৰু ছবিঘা ৰুপিত মাটি
তেওঁৰ পৈত্ৰিক সম্পত্তি আছিল । তেওঁ স্কুলৰ চাকৰি কৰিও
নিজ হাতেই খেতি-বাতি কৰিছিল, বাৰীখনতো অলপ অচৰপ
সকলো খেতিয়েই অাছিল। স্কুলখন ঘৰৰ ওচৰতে হোৱাত
তেওঁ এইবোৰ কামলৈ আজৰি উলিয়াবলৈ সুযোগ পাইছিল।
খেতিৰ ভাত খাই আৰু বাৰীৰ উপাৰ্জ্জেনেৰে লোণ-তেলৰ খৰচ
উলিয়াই তেওঁ কোনো অভাবত নপৰাকৈ চলিব পাৰিছিল ।
দৰমহাৰ টকাৰে ৰাজহি-ততহি মাৰিছিল, কাপোৰ-কানি
লৈছিল আৰু ঘৰকেইটাও কিছু চকুত লগা কৰিছিল।
ভগীৰামে বিয়া কৰাইছিল প্ৰায় বাইশ বছৰমান বয়সতে ।
সন্তান হৈছিল দুটা,—প্ৰথমটো ছোৱালী আৰু দ্বিতীয়টো লৰা ।
ছোৱালীজনীৰ নাম সেউতী অাৰু লৰাটোৰ নাম দয়াৰাম ।
দয়াৰামক তেওঁ পঢ়াশালিত পঢ়াইছিল। লৰাটোৰ বুদ্ধি
