পৃষ্ঠা:অদৃষ্ট.pdf/৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
দ্বিতীয় অধ্যায়।
সৰ্ব্বস্বান্ত ৷


    দয়াৰামৰ ঘৰ তেজপুৰ নগৰৰ পৰা প্ৰায় ষোল মাইল আতৰত আহতগুৰি গাঁৱত । মাজত জীয়া ভৰলী । তেওঁৰ পিতাক আছিল এজন প্ৰাইমাৰী স্কুলৰ শিক্ষক, নাম ভগীৰাম । মানুহজন সকলো কামতে উদ্যোগী আছিল । দুবিঘামান মাটিৰ বাৰীখনৰ উপৰিও দুবিঘা ফৰিঙতি আৰু ছবিঘা ৰুপিত মাটি তেওঁৰ পৈত্ৰিক সম্পত্তি আছিল । তেওঁ স্কুলৰ চাকৰি কৰিও নিজ হাতেই খেতি-বাতি কৰিছিল, বাৰীখনতো অলপ অচৰপ সকলো খেতিয়েই অাছিল। স্কুলখন ঘৰৰ ওচৰতে হোৱাত তেওঁ এইবোৰ কামলৈ আজৰি উলিয়াবলৈ সুযোগ পাইছিল। খেতিৰ ভাত খাই আৰু বাৰীৰ উপাৰ্জ্জেনেৰে লোণ-তেলৰ খৰচ উলিয়াই তেওঁ কোনো অভাবত নপৰাকৈ চলিব পাৰিছিল । দৰমহাৰ টকাৰে ৰাজহি-ততহি মাৰিছিল, কাপোৰ-কানি লৈছিল আৰু ঘৰকেইটাও কিছু চকুত লগা কৰিছিল।

    ভগীৰামে বিয়া কৰাইছিল প্ৰায় বাইশ বছৰমান বয়সতে । সন্তান হৈছিল দুটা,—প্ৰথমটো ছোৱালী আৰু দ্বিতীয়টো লৰা । ছোৱালীজনীৰ নাম সেউতী অাৰু লৰাটোৰ নাম দয়াৰাম ।

    দয়াৰামক তেওঁ পঢ়াশালিত পঢ়াইছিল। লৰাটোৰ বুদ্ধি