এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চ’তৰ বিহু ওচৰ চাপিছে । সকলো মানুহেই বিহুৰ আয়ো-
জনত লাগিছে। কোনোয়ে বাট পদূলি অতাইছে, কোনোৱে
তৰাৰ পঘা বাটিছে, কোনোৱে উদঙীয়া গৰু বিচাৰি আনিছে,
কোনোৱে গোহালি ঘৰ ভাল কৰিছে ।
জীয়াৰী-বোৱাৰীহঁতে জা জলপানৰ আয়োজন কৰিছে,
লগে লগে বিহুৰ গামোচা বোৱাত দিন-ৰাতিৰ ছেদভেদ
নোহোৱা কৰিছে ।
নৰাই শৰ্ম্মাৰ ঘৰ তেজপুৰ নগৰৰ পৰা তিনি মাইল
আঁতৰত । ঘৰদুৱাৰৰ অৱস্থা আগেযে বৰ বেয়া আছিল,
এতিযা কিছু ভাল হৈছে । সেই বুলি পিৰালিবোৰ খহি
গৈছে, বাট-পদূলিবোৰ লেতেৰা হৈযে আছে ।
ৰাতিপুৱা শোৱাৰ পৰা উঠি নৰাই শৰ্ম্মা পদূলিলৈ ওলাল
আৰু বাটলৈ চাই থাকিল। অলপ পৰ তেনেকৈ থাকি তেওঁ
নিজে নিজে কলে, -“বিহুলৈ মুঠেই তিন দিন আছে। বাৰী-
ঘৰবোৰ লেতেৰা হৈয়েই থাকিল। বেচি নোৱাৰিলেও ভাগ
ফালৰ পিৰালিকেইটা বান্ধি পদূলিমুখখন অঁতাই ৰাখিব
