পৃষ্ঠা:অদৃষ্ট.pdf/১৬

তৃতীয় অধ্যায় ৷ মৃতকৰ ইচ্ছা ৷

দয়াৰামৰ ঘৰৰ পৰা দুমাইল আঁতৰত জালিৰ ঘৰ । জালিৰ ভায়েকৰ নাম হালি । হালি জালিতকৈ ছবছৰৰ সৰু । পঁচিশ বছৰমান বয়সতে জালিৰ বিবা হৈছিল । তেতিয়া বাপেক-মাক জীবিত অাছিল । বাপেক জীয়াই থাকোঁতেই তেওঁৰ দুটা লৰা আৰু এজনী ছোৱালী উপজিছিল ।
   জালিৰ ঘৈণীয়েকৰ নাম সুভদ্ৰ । তেওঁ সকলো ঘৰুৱা কামতে পাৰ্গত আছিল । দুযো ভায়েক-ককায়েকে হাল বাই কোৰ মাৰি খেতি কৰিছিল ; সুভদ্ৰাই ঘৰৰ সকলো কাম কৰি ভুই ৰুইছিল । বুঢ়ীয়ে লৰা ছোৱালীকেইটা চাইছিল আৰু ঘৰ ৰখিছিল। বুঢ়ায়ো মাজে মাজে পথাৰত একো পাক মাৰি পুতেকহঁতক দিহা-পোহা দিছিল ।
   বাপেক মৰাৰ পিচৰ বছৰতে হালিৰো বিয়া হয় । হালিৰ ঘৈণীেয়েকৰ নাম সুমথিৰা । প্ৰথমতে তেওঁলোক সকলোটিৰে মিল আছিল । আগেযে সুভদ্ৰাই অকলৈ ভূঁই ৰুইছিল ; চম্ভালিব নোৱাৰিলে মাজে সময়ে ৰোৱণীও বিচাৰিব লগা হৈছিল। এতিয়া দুয়ো জাকে ৰুবলৈ ধৰাত অান ৰোৱণীৰ প্ৰযোজন নোহোৱা হ’ল । এনেকৈ প্ৰায় এবছৰ হওঁ হওঁ হ’ল, এনেতে বুঢ়ীয়েও নাম ল’লে।